Mury miejskie w Kłodzku – system obronnych umocnień miasta.
Najstarsze miejskie mury obronne Kłodzka powstały najprawdopodobniej jeszcze w końcu XIII wieku i zastąpiły umocnienia ziemno-drewniane. Wzmianki źródłowe potwierdzają ich rozbudowę w 1426 roku (zewnętrzny, drugi pierścień murów) i w 1469 roku. Zachowane fragmenty wzniesione z nieregularnych kamieni, uzupełnionych niekiedy cegłą, biegną od wchodu i południowego wschodu, wzdłuż kanału Młynówki, oraz od północnego zachodu, na tyłach ulic Czeskiej i Zycha. Otaczając miasto stykały się po jego północnej stronie z umocnieniami wzgórza zamkowego, później twierdzy. Podwójny pas murów wzmocniony był basztami łupinowymi na planie prostokąta i półkola, i zespolony bramą z Mostem św. Jana, przerzuconym nad Młynówką. W drugiej połowie XV wieku baszty i bramy otrzymały zwieńczenia z ostrosłupowych hełmów. Poza górną bramą mostową oraz bramą w dole mostu (na wyspie Piasek) były jeszcze trzy inne: Czeska, Zielona i Ząbkowicka (poprzedzona tzw. bramą wewnętrzną) oraz furty: Wodna i Łazienna.
W 1822 roku cesarz wydał zgodę na likwidację obwarowań. Rozpoczęto burzenie bram i murów – w 1879 roku bramy Zielonej, przed 1888 Czeskiej, w 1904 mostowych i w 1911 Ząbkowickiej. W miejscach zasypywanych fos i bastionów zaczęto zakładać miejskie promenady.
Najstarsze miejskie mury obronne Kłodzka powstały najprawdopodobniej jeszcze w końcu XIII wieku i zastąpiły umocnienia ziemno-drewniane. Wzmianki źródłowe potwierdzają ich rozbudowę w 1426 roku (zewnętrzny, drugi pierścień murów) i w 1469 roku. Zachowane fragmenty wzniesione z nieregularnych kamieni, uzupełnionych niekiedy cegłą, biegną od wchodu i południowego wschodu, wzdłuż kanału Młynówki, oraz od północnego zachodu, na tyłach ulic Czeskiej i Zycha. Otaczając miasto stykały się po jego północnej stronie z umocnieniami wzgórza zamkowego, później twierdzy. Podwójny pas murów wzmocniony był basztami łupinowymi na planie prostokąta i półkola, i zespolony bramą z Mostem św. Jana, przerzuconym nad Młynówką. W drugiej połowie XV wieku baszty i bramy otrzymały zwieńczenia z ostrosłupowych hełmów. Poza górną bramą mostową oraz bramą w dole mostu (na wyspie Piasek) były jeszcze trzy inne: Czeska, Zielona i Ząbkowicka (poprzedzona tzw. bramą wewnętrzną) oraz furty: Wodna i Łazienna.
W 1822 roku cesarz wydał zgodę na likwidację obwarowań. Rozpoczęto burzenie bram i murów – w 1879 roku bramy Zielonej, przed 1888 Czeskiej, w 1904 mostowych i w 1911 Ząbkowickiej. W miejscach zasypywanych fos i bastionów zaczęto zakładać miejskie promenady.