Przedstawia on matkę Bożą bez dzieciątka, w młodym wieku, w białej sukni i błękitnym płaszczu, na tle nieba, stojącą na półksiężycu lub kuli ziemskiej oplecionej wężem, otoczoną świetlistą mandorlą i gwiaździstą koroną. Wizerunek wykształcony w XVII wieku i typowy zwłaszcza dla epoki baroku i rokoko, za jego najwybitniejszego twórcę uważany jest Bartolomé Esteban Murillo. Powstał w wyniku utożsamienia NMP z Niewiastą Apokaliptyczną przedstawioną w wizji św. Jana: Potem wielki znak się ukazał na niebie: ...
Przedstawia on matkę Bożą bez dzieciątka, w młodym wieku, w białej sukni i błękitnym płaszczu, na tle nieba, stojącą na półksiężycu lub kuli ziemskiej oplecionej wężem, otoczoną świetlistą mandorlą i gwiaździstą koroną. Wizerunek wykształcony w XVII wieku i typowy zwłaszcza dla epoki baroku i rokoko, za jego najwybitniejszego twórcę uważany jest Bartolomé Esteban Murillo. Powstał w wyniku utożsamienia NMP z Niewiastą Apokaliptyczną przedstawioną w wizji św. Jana: Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w Słońce i Księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu (Ap 12,1). Motyw Immaculaty pojawia się często w barokowej rzeźbie wolnostojącej. Za Wikipedią.
Pokaż więcej
Pokaż mniej