Kościół parafialny (dawniej klasztorny) NMP, gotycki, wzniesiony do poł. XIV w., przez budowniczego mistrza Jana, a przebudowany w stylu barokowym (głównie fasady) ok. 1700 r., częściowo restaurowany w XIX w. Jest to budowla orientowana, wzniesiona z cegły i kamienia użytego do części konstrukcyjnych, trzynawowa, halowa, założona na rzucie krzyża łacińskiego z transeptem i trzynawowym prezbiterium o trzech przęsłach, zamkniętym ścianą prostą. Od wschodu przylegają do ramion transeptu po dwie kaplice prostokątne towarzyszące prezbiterium. Pola sklepienne w nawie głównej i transepcie założono na kwadratach, a w pozostałych częściach na prostokątach. Nakrywają je sklepienia krzyżowo-żebrowe, pochodzące z ok. 1400 r., wsparte na wysmukłych, ośmiobocznych filarach. Kamienne maswerki okien o motywach gotyckich posiadają trzy i czteropolowe podziały. Wyposażenie wnętrza jest barokowe i pochodzi głównie z lat 1701-1712; należy tu bogato rzeźbiony ołtarz główny z 1705 r., który swymi ruchliwymi formami zamyka całą ścianę wschodnią prezbiterium. Zwracają uwagę obrazy ołtarzowe pędzla F. Liszki, bardzo dobry zespół póżnobarokowych rzeźb figuralnych przypisywanych Weisfeldowi, a w zakrystii szereg szat liturgicznych z l. poi. XVIII w.
Wyczerpujące informacje o obiekcie: [link zablokowany]
* * *
Dostępny opis na zanikajacej stronie ś.p. Jerzego Bielasa: [uzup. Stan]